سی. ان. جی؛ تجربه موفقی که فراموش شد
استفاده از سوخت‌های جایگزین به‌ویژه سی. ان. جی در دهه ۸۰ سبب کاهش مصرف بنزین در کشور شد که با بهره‌گیری از آن تجربه می‌توانیم به حل ناترازی بنزین کمک کنیم.
به گزارش خبرانرژی به نقل از خبرنگار ایرنا، افزایش مصرف بنزین از مشکلات اساسی کشور و پاسخ به این مشکل نیز مدیریت مصرف است. در حال حاضر به میزان ۱۱۵ میلیون لیتر در روز تولید بنزین داریم که طبق آمار سرانه مصرف بنزین هر نفر از هفت‌دهم لیتر به ۱.۴ دهم لیتر رسیده که به معنای افزایش ۲ برابری سرانه بنزین در کشور است. بر این اساس مشکل تولید در کشور نیست بلکه مشکل اصلی در سمت مصرف است.
از این رو یکی از راه‌های مدیریت مصرف بنزین در کشور، استفاده از سوخت‌های جایگزین نظیر سی. ان. جی است که تجربه موفق آن را در دهه ۸۰ در کشور داشتیم و توانستیم ناترازی بنزین را در آن سال‌ها جبران کنیم. حال ظرفیت سی. ان. جی در کشور حدود ۴۰ میلیون مترمکعب است که ۲۰ میلیون مترمکعب آن خالی مانده است. بر این اساس، با احیای این ۲۰ میلیون متر مکعب می‌توان شاهد کاهش ۲۰ میلیون لیتری بنزین و جایگزینی آن با سی. ان. جی باشیم.
در همین زمینه، «سجاد اعیانی» کارشناس انرژی در گفت‌وگو با ایرنا با اشاره به ناترازی بنزین در کشور گفت: برای حل معضل ناترازی بنزین، باید تمرکز بر دوگانه‌سوز شدن خودروهای فعال در صنعت حمل و نقل باشد.
وی گفت: موضوع ناترازی بنزین به یک مشکل بزرگ برای حاکمیت تبدیل شده است و از همین رو باید تمرکز جدی به‌منظور حل این معضل داشت.
این کارشناس انرژی معتقد است: باید به مانند تجربه دهه ۸۰ اقتصاد ایران در ناترازی بنزین، به سمت استفاده گسترده از سوخت‌های جایگزین بنزین حرکت کنیم. سوخت هایی نظیر سی. ان. جی و ال. پی. جی مهمترین جایگزین‌های این موضوع هستند.
وی اظهار داشت: برای حل معضل ناترازی بنزین با تکیه بر کاهش سهم بنزین در سبد سوختی و توسعه سوخت‌های جایگزین، تصمیم‌گیری برای انتخاب سوخت مناسب برای خودروها نه تنها تاثیر بسزایی در کاهش آلودگی دارد، بلکه می‌تواند به صرفه‌جویی‌های اقتصادی چشمگیری نیز منجر شود.
این کارشناس انرژی خاطرنشان‌کرد: در این میان، گاز طبیعی فشرده (CNG) به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود از جمله سوختن پاک‌تر، کاهش تولید آلاینده‌ها و دسترسی آسان‌تر به منابع داخلی، گزینه‌ای است که نه فقط محیط زیست را حفظ می‌کند، بلکه در کاهش هزینه‌های ملی و افزایش امنیت انرژی کشور نقش بسزایی دارد.
اعیانی ادامه‌داد: استفاده از CNG به عنوان جایگزینی برای بنزین، می‌تواند به معنای گذار از سوخت‌های سنتی سرشار از کربن به گزینه‌های پاک‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد. این انتخاب نه تنها باعث کاهش هزینه‌های واردات سوخت و جلوگیری از خروج ارز می‌شود، بلکه به بهبود کیفیت هوا و کاهش بیماری‌های ناشی از آلودگی می‌انجامد.
وی بیان‌داشت: بنابراین انتخاب مسیر درست برای حرکت به سمت استفاده از سوخت‌های پاک‌تر و کارآمدتر، یک گام مهم در راستای حفظ محیط زیست و تضمین آینده‌ای پایدار برای نسل‌های آینده است. با توجه به مزایای متعددی که CNG ارائه می‌دهد، این سوخت می‌تواند نقش کلیدی در شکل‌گیری سیاست‌های انرژی و زیست‌محیطی ایران ایفا کند.
این کارشناس انرژی، به کاهش آلایندگی هوا در صورت افزایش مصرف CNG اشاره کرد و گفت: گاز طبیعی فشرده (CNG) که به طور عمده متشکل از متان است، به دلیل داشتن ساختار مولکولی ساده، به عنوان یکی از پاک‌ترین سوخت‌های مورد استفاده در وسایل نقلیه شناخته می‌شود.
وی توضیح‌داد: سادگی ساختار شیمیایی متان به آن امکان می‌دهد که در هنگام احتراق، میزان کمتری فرآورده جانبی تولید کند. در مقابل، بنزین و دیزل که از مولکول‌های پیچیده‌تری تشکیل شده‌اند، مقادیر بیشتری آلاینده و محصول جانبی در طی فرآیند سوختن خود ایجاد می‌کنند. نسبت کربن به هیدروژن پایین در متان به این معنی است که این گاز، در مقایسه با بنزین یا دیزل، به ازای هر واحد انرژی تولید شده، دی‌اکسید کربن کمتری تولید می‌کند.
اعیانی افزود: احتراق کامل‌تر متان نیز نقش مهمی در کاهش آلاینده‌های هوا دارد. این فرآیند به کاهش قابل توجهی در تولید هیدروکربن‌های نسوخته و مونواکسید کربن منجر می‌شود، آلاینده‌هایی که اغلب در اثر سوختن ناقص سوخت‌های فسیلی تولید می‌شوند.
وی اضافه‌کرد: علاوه بر این، در احتراق CNG مواد آلاینده خطرناکی مانند سولفور دی‌اکسید و سرب تولید نمی‌شوند که این مواد به طور معمول در احتراق سایر سوخت‌های فسیلی یافت می‌شوند و عامل اصلی باران‌های اسیدی و سایر مشکلات زیست‌محیطی هستند؛ بنابراین، استفاده از CNG نه تنها به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند، بلکه با کاهش آلودگی ناشی از حمل و نقل، سلامت عمومی و کیفیت محیط زیست را بهبود می‌دهد.
با در نظر گرفتن احیای ۲۰ میلیون متر مکعب سی. ان. جی، ۲۰ میلیون لیتر بنزین آزاد خواهد شد که می‌توان آن را صادر کرد که آورده این ۲۰ میلیون لیتر برای کشور سالیانه حدود هفت میلیارد دلار می‌تواند باشد.
